Leven van Verbeelding. I was here...

Op mijn site Leven van Verbeelding schreef ik uitgebreider dan in dit blog over mijn verre voorouders. Over hun dorp en over hun tijd. Over hun leven van verbeelding. Om met ze op te lopen. Om ze op het spoor te komen. En verder reikt het niet. Ik weet niet of ze lief hadden of koud en verbitterd waren. Of ze het fluitenkruid in het voorjaar zagen staan. Of ze de hoge wolkenluchten opmerkten op mooie zomerdagen. Of ze vertrouwden op een persoonlijke God of dat ze ook wel zonder konden al was de kans daarop niet groot.

Het is de moeite waard om ze op te zoeken. Om met hun ogen te willen zien al zijn het de hunne niet. Al die verhaalde levens zijn kleuren van het leven zelf en geven het leven een gelaagdheid die het niet zou hebben als ik alleen mijn eigen leven en mijn eigen tijd zou aanschouwen.
En voor de lezer van de verhalen geldt hetzelfde. Het draait niet om wie de hoofdrolspeler lijkt te zijn. Het draait om wat daar buiten is. Om schoonheid, om liefde en omzien, om wat ons drijft. Om hoe je je zelf verhoudt tot wat je ziet en leest. Om je eigen leven en je eigen keuzes. Om liefde voor elke dag en wat en wie dan ook. Ik deel de verhalen om die reden graag.

'I was here', stond er voorheen nog wel eens op muren gekalkt. Ook dat is wat ik met de verhalen wil zeggen. Dat ik er ten volle was. Dat ik de bloemen zag en het purper in de vroege zomerochtenden op het strand. Dat ik de schoonheid van mensen en van wat ze maken zag. Dat ik de mensen zag die moeizaam overleven, ook dat. Dat ik ze zag zwoegen onder de zon en houvast zag zoeken waar ze die hoopten te vinden. En vooral ook dat ik de dagen zonder uitzondering liefhad.

Benieuwd naar mijn site Leven van Verbeelding?     

Dit is waar je hem kunt vinden: https://sites.google.com/view/jacofaasse